Still working to recover. Please don't edit quite yet.
Eerste Internationale
De Eerste Internationale of Internationale Arbeiders-Associatie (officieel The International Working Men's Association) was een internationaal verbond van socialisten, gesticht te Londen op 28 september 1864.
De Internationale werd opgericht nadat de internationale verbindingen tussen de arbeiders van de vroegere Bond der Rechtvaardigen en de Communistenbond, in reactie op de revoluties van 1848, vernietigd waren. Het Engelse verzet na de economische crisis van 1857 en het internationale arbeidersprotest tegen de onderdrukking van de Poolse opstand in 1863 hadden de oprichting van deze Eerste Internationale in de hand gewerkt. In 1869 werd het Nederlandsch Werklieden-Verbond opgericht als afdeling van de socialistische Internationale Arbeiders-Associatie.
Als reactie hierop werd op 29 en 30 oktober 1871 in Nederland het zich "neutraal" noemende maar feitelijk liberale Algemeen Nederlandsch Werkliedenverbond (ANWV) opgericht. Niet te verwarren met het enkele jaren later, in 1876, onder streng-christelijke leden van het ANWV opgerichtte Nederlandsch Werkliedenverbond Patrimonium.
De in 1860 in België door onder anderen César De Paepe opgerichtte Brusselse vereniging Association du Peuple groeide uit tot de Belgische afdeling. Pas in 1885 werd de Belgische Werkliedenpartij opgericht.
De congressen van deze Internationale leidden vaak tot oeverloos verwarde debatten: Londen (1865), Genève (1866), Lausanne (1867), Brussel (1868), Bazel (1869), Londen (1871), 's-Gravenhage (1872), Genève (1873) en Philadelphia (1876).
De aanhangers van Karl Marx (die zich vanaf de jaren 1870 marxisten gingen noemen) vormden wel de voornaamste stroming, naast de Engelse vakbeweging en de Franse aanhangers van Pierre-Joseph Proudhon enerzijds en van Auguste Blancqui anderzijds. De Eerste Internationale werd opgeheven (in 1876) na een onoplosbaar conflict tussen de marxisten en de anarchisten, vertegenwoordigd door Michail Bakoenin.
