Still working to recover. Please don't edit quite yet.
libertarisch socialisme
| 100px|center |
| Vormen van Anarchisme |
|
anarchocommunisme |
Libertair, libertarisch of vrij socialisme is een politieke ideologie op het snijvlak van anarchisme en socialisme. Het streeft een autoriteitsloze samenleving met een socialistische, democratische economie na. Libertarisch socialisten zijn zowel tegen particulier eigendom van productiemiddelen als tegen iedere vorm van niet-democratische overheid. (Dit sluit in hun ogen ook alle vormen van (parlementaire) representatie uit, en dus alle staten). Dit in tegenstelling tot libertariërs, die ook tegen overheid zijn maar wel persoonlijk eigendom erkennen, en in tegenstelling tot de meest marxisten die tegen persoonlijk eigendom zijn maar de staat zien als een strijdmiddel.
Net als libertariërs en anarchisten wijzen libertarisch socialisten elke bemoeienis van de overheid op het persoonlijke vlak af. Op die manier proberen ze een zo groot mogelijke vrijheid te verkrijgen zonder dat de minderbedeelden daar het slachtoffer van worden. Veel libertarisch socialisten zijn van mening dat eigendom diefstal is, en streven dus naar afschaffing van persoonlijk eigendom. Ze zien meer iets in het recht van een ieder om algemene goederen te mogen gebruiken, maar nooit bezitten.
Kritiek op deze ideologie is dat het voortbestaan van de samenleving op deze manier afhankelijk is van de wil van een ieder om vrijwillig goederen en diensten te produceren en weg te geven aan de gemeenschap, aangezien er geen overheid is die de productie afdwingt, en er geen vrije markt mogelijk is die de productie stimuleert.
Bekende libertarisch socialisten zijn/waren Noam Chomsky, Emma Goldman, Oscar Wilde, Pierre-Joseph Proudhon, Emiliano Zapata, Howard Zinn, Robin Hahnel en Michael Albert. De twee laatstgenoemde auteurs zijn bekend vanwege hun Pareconmodel dat gebaseerd is op decentrale planning.
Recent kent het libertarisch socialisme ook een antiglobalistische tak, ecologisch georiënteerd, en zich inspirerend op het autonomisme en het situationisme van de laatste decennia van vorige eeuw. Als belangrijke vertegenwoordiger van deze stroming geldt o.m. de Vlaamse filosoof-publicist Johan Sanctorum (zie: externe links), die politieke ontvoogding koppelt aan kleinschalig zelfbeheer, los van de grote institutionele netwerken.
Om verwarring op grond van ideologische verschillen tussen libertariërs en libertarische socialisten te voorkomen, is gebruikelijk geworden om over libertaire socialisten te spreken. Een algemene noemer voor hen is het sociaal-anarchisme.
Externe links[edit]
